(عزل)
جڏهن کان اوهان آ ڇڏيو لاڙڪاڻو،
اسان کان نه ٿيو آ ڏٺو لاڙڪاڻو.
نه ئي عاشقيون ۽ نه ئي اپسرائون،
پرينءَ جي پٺيان آ ويو لاڙڪاڻو.
سکي! ساھ جن جي سهاري کنياسين،
انهن ئي چيو آ، ڇڏيو لاڙڪاڻو!
گهرن ۽ گهٽين ۾ ها سورن جا سايا،
رڳو آھ روئندو رهيو لاڙڪاڻو.
اوهان کي جو غيرن سان گهمندي ڏٺوسي،
پرين اڄ پرايو لڳو لاڙڪاڻو
(مشهد علي لغاري)