برسات اٺي يار سڄي رات عجب آ


آئون جنهن لاء نئون وڳو پائي نڪتي آهيان


چنڊ آيو جوڀن ۾ چاندني ڦٽي نڪتي


اک سان اک اٽڪائي ويٺا هون


ياد تنهنجي ۾ هرپل گذاريو اٿم

درد ڳوڙها عذاب اوسيئڙا


وقت جي چيڇ ۾ زندگي جو ڇلو


تو کي خبر آهي


مون کي خبر اڳئي آ ء دل با خبر آ


تنهنجي وس ۾ آ مونکي ڀلائڻ پرين


خا موشي آ ساز نه ڪوئي

Sindhi poetry

ڇا ته نيڻن ۾ قانل ادا ٿي رکي


ڪنهن جي ٿي ذ ات وڪامي


توکان ايڏو ڏور اڪيلو ڪئين جيئندو


Subscribe to: Posts (Atom)